TÜRKİYE’ DE YEREL YÖNETİMLERDE KRİZ VE AFET YÖNETİM ÇALIŞMALARININ MEVZUAT AÇISINDAN DEĞERLENDİRİLMESİ

Öz

Afetler, insanlık tarihi boyunca dünyamızda meydana gelen en yıkıcı olayların başında gelmektedir. İnsan nüfusundaki hızlı artış, doğanın insanlar tarafından tahrip edilmesi, plansız kentleşme, teknolojik gelişmelerle hızlı sanayileşmenin çevreye ve doğaya verdiği yoğun zarar gibi nedenlerle sayıları ve oluş sıklıkları sürekli artan afetler, şiddetine göre bir ülkenin ekonomik, mali ve sosyal yapısını çok ciddi şekilde etkileyebilmektedir.
Ülkemizde kriz yönetimi farklı kriz türlerinin var olmasına rağmen, sadece afet yönetimi üzerinde odaklanmasından dolayı, çeşitli siyasi, sosyal ve ekonomik krizlerde tıkanmalara ve sorunlara yol açmaktadır. Türkiye, afetlere en çok maruz kalan ve afetlerden büyük zarar gören ülkeler arasında yer almaktadır. Bunun sonucu olarak da doğal afetler, ülkemizin değişmez gerçekliklerindendir. Özellikle depremler ve diğer doğal afetler ülkemizin büyük bir kısmını halen tehdit etmeye devam etmektedir. Afet öncesi çalışmalar zararlardan korunmanın en önemli adımıdır. Kayıpların büyük olmasının ana nedenlerinden birisi kentleşme politikalarının yetersizliğidir. Kentlerdeki nüfus yoğunluğunun fazla olmasının yanı sıra yerleşim ve yapılaşma kararları verilirken çeşitli sebeplerden dolayı, güvenlik önceliğinin ihmal edildiği de görülmektedir. Bunun yanında, yeterli afet bilincine sahip olunmaması ve ekonomik nedenlerle afet yönetimine yeterli kaynak ayrılmaması, afetlerin bu ülkeleri çok daha yıkıcı düzeyde etkilemesine sebep olmaktadır.
Bu çalışmada ülkemizdeki kriz ve afet yönetimi mevzuatı ve çalışmaları yerel yönetimler açısından incelenmiştir. Kamu yönetim sistemi içerinde bulunan kuruluşların kriz ve afet yönetimine yaklaşımları belirtilmiştir. Çalışma sonucunda etkin bir afet yönetimi için değerlendirmeler yapılmıştır.